Ik vond dit echt een heel bijzonder boek. Het speelt een beetje met het idee dat je hele leven zich als een filmpje voor je ogen afspeelt wanneer je iets heel engs mee maakt. Zo bestaat het boek bijna helemaal uit flashbacks van Mia. Dat vind ik jammer, want in de flashbacks gebeurt eigenlijk niet super veel. Daardoor vond ik het moeilijk om echt in het verhaal te komen. Ik heb met dit boek eigenlijk maar twee momenten gehad dat ik me echt geraakt voelde door het verhaal, en beiden momenten speelden zich af in het ziekenhuis waarin Mia wordt opgenomen. Dus niet in één van de flashbacks.

Mia als personage vond ik wel okay. Niet super. Ze was een beetje té perfect voor mijn smaak. Een muzikaal genie is tot daar aan toe, maar dan ook de perfecte ouders, een heel lief jonger broertje (extreem ongeloofwaardig als je het mij vraagt) het perfecte vriendje… perfect, perfect, perfect.
Ik vind het juist mooi om ook te kunnen zien hoe een personage zich ontwikkeld in de loop van een verhaal en dat miste ik jammer genoeg in dit boek. Het is natuurlijk ook erg moeilijk om iets dergelijks te beschrijven in een verhaal dat al met al slechts vierentwintig uur beslaat.

Het plot was erg goed naar mijn mening, maar er had volgens mij veel meer mee gedaan kunnen worden. Wel vond ik de beeldspraak in dit boek erg goed. De schrijfster had bijvoorbeeld een erg leuke vergelijking voor chirurgen die aan het opereren zijn waar ik hardop om moest lachen. Maar dat is helaas niet genoeg om te zeggen dat dit een boek is dat je gelezen moet hebben.

Kennen jullie dit boek? Wat vond jij van het verhaal?