Toen ik dit boek voor het eerst in handen kreeg heb ik echt een hele tijd vol bewondering naar de schitterende kaft zitten staren. Ik had in alle eerlijkheid nog helemaal géén idee wat ik kon verwachten van het verhaal. Ik had her en der wel wat positieve recensies gelezen, maar over het verhaal zelf bleven de meesten een beetje vaag.

Het boek deed me een beetje denken aan een YA versie van Alice in Wonderland, compleet met wijsneuzerige kat, en ook aan de film Labyrinth uit 1986. Het verhaal neemt je mee naar de bijzondere wereld van de Fae, waar onze heldin Meghan Chase tot de ontdekking komt dat ze de dochter is van een feeënkoning. Maar dat is lang niet zo romantisch als het klinkt, want ze komt er al snel achter dat dat erg gevaarlijk is voor haar gezondheid. Er zit veel vaart in het verhaal. Net als in Alice in Wonderland wachten er nieuwe, bijzondere wezens achter ieder bij het omslaan van iedere pagina. Het boek barst van de spannende momenten.

Ik heb echt genoten van het personage van Meghan. Haar bereidheid om alles op te geven om haar jongere broertje te redden is hartverwarmend en helpt haar om zich te ontpoppen tot heuse heldin.
Mijn favoriete personage was echter de kat Grimalkin. Die deed me heel erg denken aan de Cheshire Cat uit Alice in Wonderland. Een behulpzaam wezen, mits hij er ook iets aan heeft.

Ik vond de schrijfstijl van dit boek erg leuk. Julie Kagawa beschrijft de feeënwereld zo levendig dat het lijkt alsof je er echt bent. Ook vallen de hoofdpersonen van de ene situatie in de anderen waardoor er lekker veel vaart in het verhaal zit. Het grootste nadeel vind ik de flink aangedikte moraal. Af en toe vond ik die nogal storend.

Naar welke wereld ben jij het laatst afgereisd met behulp van een boek?