Omdat ik op Youtube en andere boekenblogs al zo veel positieve reacties tegen was gekomen op dit boek brandde ik echt van ongeduld om het ook te kunnen lezen. Mijn verwachtingen waren erg hoog en zoals jullie misschien wel weten kan dat erg gevaarlijk zijn. Als je verwachtingen al zo hoog zijn, kan het eigenlijk alleen nog maar tegenvallen toch? Nou, niet in het geval van Inwijding. WAT EEN VERHAAL.

Zoals ik gisteren al zij in mijn Verleden, Heden en Toekomst filmpje wordt het boek vrij vaak vergeleken met de Hongerspelen van Suzanne Collins. Ik snap dat sommige mensen die vergelijking maken. De schrijfstijlen komen wel een beetje overheen en het verhaal ontwikkeld zich op een vergelijkbaar tempo. Toch denk ik dat de grootste overeenkomst is dat Noord Amerika in de Hongerspelen is verdeeld in Districten en in Inwijding is Chicago ook verdeeld, maar dan in facties.
De hoofdpersoon Beatrice, of Tris zoals ze zichzelf noemt later in het verhaal, is een meisje van zestien dat is opgegroeid in de Factie Zelfverloochening. Wat inhoud dat de inwoners altijd de behoeften van anderen boven die van zichzelf moeten plaatsen. Ze mogen zelfs maar zo’n 3 keer per jaar in de spiegel kijken omdat ze vinden dat ijdelheid te dicht bij egoïsme staat.

Op de Kiesdag, de dag waarop alle zestienjarigen een factie moeten kiezen waar ze de rest van hun leven bij zullen horen, maakt Beatrice een totaal onverwachte keuze waardoor haar leven opeens totaal op zijn kop wordt gezet.

Samen met de andere zestienjarigen moet ze de pittige inwijding van haar nieuwe factie succesvol probeert te doorstaan, zo niet dan wordt ze factieloos. Het laagste van het laagste.
Ik vind personages uit dit boek geweldig. De concurrentie, vriendschap, spanning, intrige en zelfs romantiek zorgen dat dit boek je van begin tot einde meesleept in het verhaal.

Heel bijzonder voor mij, was dat ik op een bepaald moment niet meer dacht als mezelf… maar als de hoofdpersoon van het boek. Waar je soms bij andere boeken misschien denkt ‘Dat zou ik zo nooit doen’ of ‘ik vind van niet’…dacht ik op een bepaald moment als Beatrice. Hoewel ik echt niets met haar gemeen heb, begreep ik haar; haar beweegredenen, haar motivatie en bovenal het feit dat ze het uiterste uit zichzelf wil halen omdat ze dat in Zelfverloochening zo vaak heeft moeten wegstoppen. Hierdoor maakt ze in het boek zoveel persoonlijke groei door en wordt ze steeds beter in de beproevingen.

Jullie konden het al lezen… er zit romantiek in dit boek. Maar absoluut niet van het kleffe soort waar jongens zo van walgen. Ik durf dit boek dan ook met een gerust hart aan te bevelen aan jongens en meiden die houden van verhalen met actie, spanning en mysterie.

Welke factie zou jij kiezen? Oprechtheid, Zelfverloochening, Onverschrokkenheid, Vriendschap of Eruditie?